Steve Perry's liefde voor muziek herleefde te midden van hartzeer
NEW YORK — In de jaren nadat Steve Perry Journey verliet, zong hij voor niemand, zelfs niet voor zichzelf.
Geen liedjes onder de douche, neuriënde deuntjes op de radio of privéconcerten voor familie of vrienden. Hij was zo opgebrand, ondanks het feit dat hij een van de krachtigste stemmen in rock-'n-roll had.
Maar een misstap in een relatie dwong hem om een geïmproviseerde uitvoering te geven, zij het voor één, tijdens het wandelen in de bergen.
Perry herinnerde zich in een recent interview met The Associated Press dat hij in het hondenhok was met zijn vriendin en om vergeving smeekte toen ze hem een ultimatum stelde: voor haar zingen.
Ik zei: 'Kom op, je weet dat ik dat niet doe, ik heb het in geen jaren gedaan. Dat weet je,' zei hij.
Maar omdat hij de relatie wilde redden, vroeg hij haar om haar verzoek: het was Open Arms.
Ik begon het voor haar te zingen. En toen ik klaar was, zei ze: 'Oké,' zei hij. Ik werd er dus voor uit het veld geslagen.
Diezelfde vriendin, Kellie Nash, is de reden waarom hij zijn eerste album bijna 25 jaar uitbracht, Traces, dat deze week debuteerde in de top 10 van de Billboard Top 200-albums. Het is een verrassende terugkeer van de man wiens verdwijning uit de muziekscene een van de weinige blijvende dingen in de popmuziek leek te zijn. Decennialang weigerde Perry muziek te maken; zelfs toen Journey werd opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame, weigerde Perry met de band te zingen terwijl ze Don't Stop Believin' uitvoerden.
Maar Nash, die borstkanker had, liet hem beloven dat als haar ooit iets zou overkomen, hij niet verder in zijn schulp zou kruipen. Toen ze stierf, vervulde hij haar wens. En tot zijn verbazing vond Perry zijn passie voor muziek weer terug.
Een hart is pas compleet als het volledig gebroken is. En ik zeg je, mijn hart is helemaal gebroken en staat weer open. Maar het staat open voor emotie, of het nu een rocknummer is of een nummer over verlies of gewoon een break-upnummer, zei de 69-jarige. Het album heeft dat allemaal in zich. Maar het gaat over een open hart hebben, denk ik.
Q. Toen je de muziekscene verliet, was het dan een kwestie van verlies van liefde voor muziek of optreden en het werk ervan?
TOT. Beide. Het was echt. Ik hield van optreden, maar het putte me uit. Ik hield van het schrijven van muziek en het opnemen van muziek en het arrangeren van muziek en het bedenken van deze melodie-ideeën waarvan ik dacht dat ze gedenkwaardig waren, maar ze kwamen niet meer. En van degenen die eraan kwamen, voelde ik me niet goed. Dus mijn geest vertelde me dat het gewoon tijd was om te stoppen, en dat was de enige oplossing die ik had om gewoon weg te lopen.
Q. En heb je het niet gemist?
TOT. Ik niet [lacht]. Ik heb het niet gemist omdat het ongemakkelijker was om te beseffen dat ik het niet voelde wanneer ik het deed of probeerde te doen of zelfs in de auto zong. Dus als ik het niet voel, mis ik het niet.
Q. Wie is Kellie Nash voor jou en hoe inspireerde ze deze terugkeer?
TOT. Kellie was een meisje dat ik ontmoette dat vocht voor haar leven met stadium 4 kanker. Maar ik ontmoette haar echt op een scherm toen ik rondhing met [regisseur] Patty Jenkins omdat Patty Jenkins een tv-show deed met de naam Five for Lifetime Network. En ze was in een van de scènes, en ik vroeg Patty, wie is dit? en ze zei dat is Kellie Nash, ze is een Ph.D. psycholoog. .. . Je moet één ding weten. Ze vecht voor haar leven. Dus op dat moment besloot ik dat dit misschien een slecht idee is. Toen zei mijn hart: ga je gang en stuur die e-mail. Dus ik deed. … We gingen voor het eerst eten, zes uur waren we samen en we waren onafscheidelijk. We wilden gewoon samen zijn, denk ik.
Q. Nu je je belofte aan Kellie hebt nagekomen, heeft dit weer iets doen ontbranden, is er meer muziek in de maak? Een rondleiding?
TOT. Ik denk dat de volgende fase zou zijn om liveshows te confronteren en of ik die ga doen, en daar hebben we het nu over. . Oom Steve is geen lentekip, weet je, dus daar moeten we achter komen.
Q. Voor Journey-fans, zou er ooit een mogelijkheid zijn dat je ooit nog met hen zou optreden?
TOT. Ik kan je alleen maar zeggen dat wat ik nu doe een levensondersteunende passie voor mij is op mijn leeftijd. En het duurde zo lang voordat ik het weer vond. Ik dacht niet dat het ooit nog terug zou komen. En dus moet ik, met een zekere beschermende eerbied, dat nu doen. En ik wil die appelkar niet van streek maken. Omdat creatieve sappen zo kwetsbaar zijn. En ik zou zeggen dat wat ik nu doe, vooruit gaat en in een richting gaat waar ik erg enthousiast over ben, en ik wil dat blijven doen.
Q. Welke herinneringen komen er in je op als je oude Journey-muziek hoort?
TOT. Nou, ik heb een beetje een totale geheugenbank die de levenden (expletief) van mij kan achtervolgen, (lacht) helaas. En het roept veel herinneringen op - sommige niet zo goed, sommige geweldig. ... Het was heel leuk om die muziek van buiten te kunnen horen kijken, want voor altijd, ik was alleen van binnen en keek naar wat het was om het te maken, hoe we het deden, hoe we het in elkaar zetten, en de worstelingen om het te krijgen waar het was en waar het al die jaren is geweest. Het zijn als schilderijen aan de muur, weet je, maar nu kan ik eindelijk van buiten naar het schilderij aan de muur kijken.
GARY GERARD HAMILTON, Associated Press
Хуваах: