Het nieuw uitgebrachte audioboek-memoires van de Saturday Night Live-alumeur heeft humor, hart en is onfeilbaar aardig voor anderen, zelfs degenen van wie ze zich herinnert dat ze soms onaardig tegen haar waren.
LOS ANGELES - Als Laraine Newman alleen haar ervaringen als een originele Saturday Night Live-speler zou vertellen - een legendarisch ensemble met Gilda Radner en John Belushi - zou ze genoeg memoires hebben.
Maar ze heeft andere avonturen om te delen in May You Live in Interessante tijden, van het eigenzinnige — ze studeerde mime in Parijs bij Marcel Marceau — tot het twijfelachtige, waaronder een tienerontmoeting met muzikant Johnny Winter.
Waar Newmans nieuw uitgebrachte audioboek-memoires ons ook brengen, het heeft humor, hart en is onfeilbaar aardig voor anderen, zelfs degenen van wie ze zich herinnert, waren soms onaardig tegen haar. Maar ze is openhartig hard voor zichzelf, of ze nu haar drugsverslaving beschrijft als een jonge vrouw of slechts een korte, ellendig gênante ontmoeting met een muzieklegende.
Het feit dat ik een scheet liet in het bijzijn van Prince zou voldoende motivatie moeten zijn om naar het boek te luisteren, zei Newman, terwijl haar zangerige stem een wrange toon aansneed. En dat is slechts een van de prachtige momenten in mijn leven.
Newman, die deze maand 69 werd, kan goed terugkijken. Ze is al tientallen jaren nuchter en is bezig met stemacteren voor verschillende projecten, waaronder Despicable Me-films, American Dad! en Doc McStuffins, samen met af en toe schermrollen. Ze is trots op haar kinderen Hannah en Spike Einbinder, beide werkende acteurs.
Door het verleden opnieuw te bekijken, zei Newman, kon ze de geliefde Saturday Night Live-schetsen uit haar periode 1975-1980 vieren en het gordijn oplichten over hun creatie. In een interview met The Associated Press besprak ze haar benadering van het Audible Original-boek, het SNL-trackrecord met vrouwen en een Coneheads-schetshoogtepunt.
Opmerkingen zijn bewerkt voor duidelijkheid en lengte.
Q. Bij het schrijven van de memoires, met ontmoetingen met beroemdheden van Fred Astaire tot Robert De Niro, leken de gebeurtenissen achteraf gezien nog opmerkelijker?
TOT. Het boek heeft vele redenen voor zijn bestaan. Maar uiteindelijk kwam ik tot het feit dat: 'Hé, daar was ik voor.' 'Oh, ik heb dat meegemaakt, ik zat daar op de eerste rij.' Ook al is het heel erg mijn persoonlijke leven, het is ook het voorrecht om op de eerste rij te zitten bij veel van de popcultuurbewegingen in ons land.
Q. Wat hoop je dat luisteraars meekrijgen uit de memoires over jou, over levenslessen?
TOT. Ik ben de laatste die een levensles geeft. Maar het enige dat ik echt wilde doen, omdat ik dit nog nooit eerder in biografieën heb gezien, is me er echt in te verdiepen dat ik veel mislukkingen heb meegemaakt. Ik denk dat mensen hun biografieën in een roze strik wikkelen, en het is belangrijk om te erkennen dat je met veel mislukkingen kunt leven. Je moet gewoon doorgaan.
Q. Je favoriete moment op Saturday Night Live?
TOT. Er zijn er zoveel, maar degene die meteen in je opkomt, gaat over eten. We deden de Coneheads en er was een gedeelte waar we glasvezelisolatie aten en het was gemaakt van rijstpapier en suikerspin. Ik dacht: dit is een geweldige baan. Maar er zijn zoveel momenten.
Q. SNL werd lang bekritiseerd omdat het er niet in slaagde om vrouwen te laten zien en mensen van kleur in de cast op te nemen. Wat is jouw perspectief daarop?
TOT. Met betrekking tot onze shows hadden we 13 schrijvers - drie vrouwen, 10 mannen - en het was een meritocratie. Wat mensen ook zeggen. Lorne [Michaels, de maker van de show] was erg egalitair met wat er in de show gebeurde. Het was wat grappig was. Het maakt niet uit wie het heeft geschreven, wie erin zat. Maar de gevoeligheid die de show kreeg met Tina Fey als hoofdschrijver... Het werd meer op vrouwen gericht, waarschijnlijk omdat ze veel meer vrouwelijke schrijvers hadden.
Q. Je zei dat je moest leren om stemacteur te worden. Heb je onverwachte voldoening gevonden in het werk?
TOT. Er is iets waar je in de [opname] stand bent en aan de andere kant van het glas zie je de mensen in de controlekamer, en het zijn de schrijvers en de regisseur. En als je een take doet en je ziet iedereen in koor, hun hoofden schieten naar achteren en hun monden open en ze lachen, het is zo de moeite waard. En als je een show doet waar de hele cast aanwezig is, is het net een hoorspel. Er zijn gewoon geen meer bemoedigende, ondersteunende mensen dan de animatiegemeenschap.
Q. Wat kijk je nu op tv waar je om moet lachen?
TOT. Ik kijk niet veel komedie. Je vraagt de meeste mensen in comedy, ze kijken naar misdaaddrama's. Ik ga dat nu gewoon zeggen, en ik ben geen uitzondering. Misdaaddrama's en horror.
Check je inbox voor een welkomstmail.
E-mail (verplicht) Door je aan te melden, ga je akkoord met onze Privacyverklaring en Europese gebruikers gaan akkoord met het gegevensoverdrachtbeleid. AbonnerenХуваах: