Klassieke pianist Igor Levit is niet tevreden om alleen via zijn Steinway te worden gehoord

Melek Ozcelik

Pianist Igor Levit (links) treedt op met het Wiener Philharmonisch Orkest in Carnegie Hall in New York. | Carnegie Hall via AP



Igor Levit is een van de meest indringende jonge artiesten in de klassieke muziek, de winnaar vorig jaar van de Gilmore Artist Award, die vierjaarlijks aan een pianist wordt gegeven - samen met een prijs van $ 300.000.



En hij is net zo gretig om zijn wereldbeeld uiteen te zetten als over de werken van beroemde componisten.

Zo zei hij voor een recital in november 2016, op de ochtend na de verkiezing van president Donald Trump, tegen zijn publiek in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel: Vandaag is een donkere dag, gisteren was een donkere nacht. Gisteren heeft de grootste economische macht ter wereld vrijelijk een onverdraagzame, een opportunist, een boze en gevaarlijke man gekozen als hun nieuwe president, als hun opperbevelhebber.

Hij bekritiseerde ook de Brexit, extreemrechts in Frankrijk en Duitse neofascisten, en zei toen tegen de menigte: De tijd van in mijn comfortzone blijven is voorbij. Zolang ik een stem heb, zolang ik mijn stem kan verheffen, laat ik deze agressieve mensen mijn samenleving, mijn wereld niet vernietigen.



Dit is niet de inhoud van een kunstenaar om alleen via zijn Steinway te spreken. Hij spreekt vloeiend Engels, Duits en Russisch en ook Twitter, hoewel hij dat niet meer zo vaak gebruikt als vroeger.

Twitter is geen discussieplatform, zegt Levit, 32. Vroeger dacht ik van wel. Maar ik voel meer en meer dat wat vroeger dit fenomenaal lichte, fantastische platform was, waar ik echt van hou, onbetwist een boze, schizofrene slechte plek werd.

Zijn laatste opname, Leven, een set van twee schijven die in oktober werd uitgebracht, is een eerbetoon aan zijn vriend Hannes Malte Mahler, een Duitse performancekunstenaar die in juli 2016 omkwam bij een fietsongeluk.



Het omvat Frederic Rzewski's A Mensch, Liszts transcripties van Wagners Parsifal en Tristan und Isolde en Bill Evans' jazzwerk Peace Piece. Levits idee was: begin met duisternis, eindig met helderheid en sluit het af met de compositie van Evans als amen.

Levit, geboren in Nizhny Novgorod, Rusland, verhuisde met zijn gezin op 8-jarige leeftijd naar Hannover, Duitsland, en drie jaar geleden naar Berlijn.

Zijn Beethoven is vooral in trek nu de 250e verjaardag van de geboorte van de componist in 2020 nadert.



Levit noemde zijn eerste piano Lulu naar het titelpersonage in Bergs opera en zijn tweede Monk na Thelonious.

Maar hij is niet altijd een gefocuste intellectueel. Toen een vlucht bijvoorbeeld enkele uren vertraging had, keek ik letterlijk alle vier de ‘Transformers’-films in één keer, zegt hij. Het was slecht. Het was echt slecht. En toen voelde ik me vreselijk.

De nieuwste release van Igor Levit, de twee-disc-set Life. | Sony Classical' src='https://cdn.vox-cdn.com/thumbor/3qBWON5433VSH3nGXbVZlyPoYoo=/0x0:626x626/1200x0/filters:focal(0x0:626x626):no_upscale()/cdn.vox-cdn.com/ uploads/chorus_asset/file/16153915/life_cover_750x750_88985424452_en.jpg'>

De nieuwste release van Igor Levit, de twee-disc-set Life. | Sony Klassiek

Хуваах: