'Jungle Cruise' een leeg Amazon-pakket
Ondanks een overdaad aan subplots, CGI en slechte grappen, voldoet Disney's Emily Blunt-Dwayne Johnson-avonturenfilm zelden.
In het pantheon van Disney-films gebaseerd op thema-attracties, is de af en toe vermakelijke maar bombastische en opgeblazen Jungle Cruise nogal wat inkepingen onder de beste van de Pirates of the Caribbean-inzendingen, maar presteert boven die van Tower of Terror en The Haunted Mansion en The Country Bears, en wie zou de Country Bears-film kunnen vergeten!
Walt Disney Pictures presenteert een film geregisseerd door Jaume Collet-Serra en geschreven door Glenn Ficarra, John Requa en Michael Green. Beoordeeld PG-13 (voor avontuurlijk geweld). Speelduur: 127 minuten. Opent donderdag in lokale theaters en is vrijdag beschikbaar op Disney+.
We zullen. De meesten van ons.
Jungle Cruise zit boordevol onaangename bovennatuurlijke elementen en neemt veel te veel omwegen in te lange omwegen van subplots. Het is duidelijk gemodelleerd naar ouderwetse avonturen zoals The African Queen, Romancing the Stone, The Mummy en Raiders of the Lost Ark, maar dat is het niet. in dezelfde competitie. Regisseur Jaume Collet-Serra (vooral bekend van de Liam Neeson-acteurs Unknown, Non-Stop en The Commuter) is veel te gecharmeerd van de CGI-mogelijkheden van een episch fantasie-avontuur, terwijl het team van schrijvers de karakterontwikkeling opoffert ten gunste van geklets kreunende woordspelingen en terugkerende punchlines die eigenlijk niet veel uithalen.
Het resultaat is een te lange en onbevredigende rit van een halve sensatie die te veel donkere en visueel groteske bochten kost om geschikt te zijn voor een zeer jong publiek, maar niet verfijnd of slim genoeg is voor volwassenen. Ze hadden deze Cruise moeten uitstellen en omboeken totdat het script de juiste toon had gevonden.
Met een algemene actiefilmscore die aanzwelt en nooit ophoudt gedurende de hele film, speelt Jungle Cruise zich af in 1916, wanneer we twee jaar bezig zijn met de Eerste Wereldoorlog. Emily Blunts moedige botanicus Dr. Lily Houghton (misschien is die bloemrijke voornaam een eerbetoon aan Katharine Hepburn's Rose in The African Queen) en haar kieskeurige en loyale broer MacGregor (Jack Whitehall) hebben de tocht gemaakt van Londen naar een Braziliaanse haven, waar ze van plan zijn een boot in gebruik te nemen om hen diep in het hart van de Amazone te brengen op zoek naar een magische boom die bekend staat als de Tears of Moon. Volgens de legende kan een enkel bloemblad van de grote boom vloeken verbreken en ziekten genezen. Koele boom.
Tegen beter weten in huurt ze Frank Wolff van Dwayne Johnson in, die zijn brood verdient met toeristen op junglecruises in zijn vervallen oude boot, die nauwelijks zeewaardig lijkt, maar blijft voortkabbelen, want dat is de deal met vervallen oude boten in de films. Natuurlijk staan de verfijnde en wereldse Lily en de ruw uitgehouwen, altijd grappende Frank onmiddellijk op gespannen voet met elkaar, waarbij Frank Lily Pants noemt omdat ze een broek durft te dragen en Lily naar Frank verwijst als Skippy in plaats van Skipper, en jij kan zien wat ik bedoel met de dialoog die vaak tekortschiet bij rapier humor.
Nu de Tears of the Moon zulke immense krachten bevatten, is het geen verrassing dat Frank, Lily en MacGregor niet de enigen zijn die op zoek zijn naar deze schat. Hun belangrijkste rivaal is de grommende, spottende, sissende en behoorlijk gemene Duitse prins Joachim (de geweldige Jesse Plemons, hier verkeerd geplaatst), die een volledig bemande onderzeeër naar de Amazone heeft gebracht, wat overdreven lijkt, maar dat is zo'n beetje het thema van deze film .
Hoe verder de reis ons door de Amazone voert, hoe meer Jungle Cruise afhankelijk is van snoepkleurige beelden en CGI-obstakels. (Veel te veel sequenties zijn zo duidelijk verbeterd dat we half verwachten dat bemanningen groene schermen op de achtergrond zullen opzetten.) Een ontmoeting met een zogenaamd kannibalistische stam richt zich op kritiek op de originele thema-rit met racistische elementen en zet die op zijn kop. Er is ook een ontroerend intermezzo waarin MacGregor uit de kast komt voor Frank, en de man die problemen heeft met een vrouw die een broek draagt, accepteert MacGregor onmiddellijk. Oké, dit zijn leuke, goedbedoelde accenten, ook al lijken zulke momenten in het script te zijn geslagen.
Jungle Cruise begint echt te zinken wanneer Prins Joachim samenwerkt met enkele Zombie Conquistadors uit de 16eeeuw, ik maak geen grapje, hen te bevrijden uit hun bevroren staat zodat ze opnieuw door de jungle kunnen zwerven, met hun leider, Aguirre (Edgar Ramirez), op zoek naar wraak of iets dergelijks, zelfs als er slangen uit zijn gezicht komen, en dat is wat ik bedoelde toen ik zei dat dit spul te intens is voor de kleintjes. Even verontrustend is een late onthulling over een hoofdpersoon die er alleen maar in slaagt om ons MINDER te laten investeren in hun verhaal.
Emily Blunt is perfect gecast als de heldin, terwijl Dwayne Johnson zijn Dwayne Johnson-ding doet en de Big Guy met het Grote Hart speelt die altijd klaar staat met een glimlach, zelfs als hij stuntartiesten heen en weer gooit. Hun chemie is van gemiddelde temperatuur en is geen partij voor de constante aanval van digitaal weergegeven, nietszeggende dwaasheid.
Schrijf je in voor deNieuwsbrief voor entertainment
Bedankt voor het aanmelden!
Check je inbox voor een welkomstmail.
E-mail (verplicht) Door je aan te melden, ga je akkoord met onze Privacyverklaring en Europese gebruikers gaan akkoord met het gegevensoverdrachtbeleid. AbonnerenХуваах: