In 'Going in Style' komen 3 comedy-meesters voor elkaar op
Een combinatie van A-lijststerren - zelfs drie Oscarwinnaars - is geen garantie dat een film alles zal bereiken wat het zou moeten doen. Eerlijk gezegd was dat mijn angst voordat ik zag wat een herinterpretatie wordt genoemd van regisseur Martin Brest's zeer grappige oude bankovervalfilm uit 1979 Going in Style met in de hoofdrollen Art Carney, George Burns en Lee Strasberg. In deze nieuwe film worden de misdadige senioren geportretteerd door Oscarwinnaars Morgan Freeman, Alan Arkin en Michael Caine.
Het goede nieuws: deze getalenteerde groep heeft ons weer een heerlijke, komische stoeipartij gegeven - mooi bijgewerkt om te passen bij de economische uitdagingen van 2017 en hedendaagse gevoeligheden als het gaat om hoe we oudere Amerikanen zien.
De opzet is redelijk eenvoudig. Freeman, Arkin en Caine zijn levenslange vrienden uit Brooklyn die met pensioen gingen na vier decennia voor hetzelfde staalbedrijf te hebben gewerkt. Plots vernemen ze dat de eigenaren van hun voormalige werkgever het bedrijf hebben verkocht aan een Vietnamees concern – en dankzij een of andere manipulatie van het bedrijf de pensioenen van het trio hebben opgezegd die hun leven lang zouden duren. Alle drie de mannen hebben al financiële problemen, en het verliezen van hun pensioen zal hen volledig over de rand gooien. Freeman's Willie en Arkin's Albert zijn huisgenoten - ze wonen aan de overkant van Caine's Joe, die een belangrijke supporter is van zijn alleenstaande moeder en zijn geliefde kleindochter, gespeeld door Joey King.
Wanneer Joe getuige is van een vakkundig uitgevoerde gewapende overval op zijn plaatselijke bankfiliaal, schiet hem een idee over: zijn twee vrienden overtuigen om hun eigen overval te plegen, maar alleen het bedrag stelen dat ze verschuldigd zijn aan hun geannuleerde pensioen.
Al snel beginnen we aan een echt hilarische rit met een aantal wendingen die je van het begin tot het enigszins verrassende einde zullen laten glimlachen. Een bijkomend pluspunt is Ann-Margret, die mede schittert als een buurtwinkelbediende die al lang begeert naar weduwnaar Albert. De actrice bewijst zonder twijfel dat sexiness op elke leeftijd en op elk moment kan komen - en haar scènes met Arkin behoren tot de grappigste in de film.
Maar het beste van dit alles is om getuige te zijn van de interactie tussen de drie ervaren pro's - Caine, Arkin en Freeman - en een paar goed geschreven zingers van schrijver Theodore Melfi (St. Vincent, Hidden Figures) die de actie perfect aansturen.
Regisseur Zach Braff – die natuurlijk voor het eerst bekendheid verwierf als acteur in de comedyserie Scrubs in het ziekenhuis – blijft een solide reputatie opbouwen als filmmaker. Hij bewees het eerder met zijn regiedebuut met Garden State, bouwde daarop voort met Wish I Was Here, en voegt nu nog een tandje bij in zijn gordel van goede films.
Hoewel deze charmante film gericht zal zijn op een senior publiek, hoop ik dat jongere generaties hem zullen bekijken - aangezien de humor en onderliggende berichten echt universeel zijn.
★★★
New Line Cinema presenteert een film geregisseerd door Zach Braff en geschreven door Theodore Melfi. Beoordeeld PG-13 (voor drugsinhoud, taal en wat suggestief materiaal. Speelduur: 96 minuten. Opent vrijdag in lokale theaters.
Хуваах: