'For Madmen Only': net als de man zelf, biedt doc op improvisatiegoeroe Del Close weinig dat conventioneel is
Komische graphics, dramatiseringen helpen het verhaal te vertellen van de duistere maar gewaardeerde wijze uit Second City en iO.
In 1981 scoorde een student van de Southern Illinois University uit Naperville een interview met de in Chicago gevestigde improvisatielegende Del Close voor het SIU-radiostation, en gelukkig voor ons heeft die student het cassettebandje al die jaren bewaard en we horen fragmenten ervan en herinneringen van de SIU-student in de fascinerende documentaire For Madmen Only.
Utopia Distribution presenteert een documentaire geregisseerd door Heather Ross. Geen MPAA-classificatie. Speelduur: 87 minuten. Dinsdag beschikbaar op aanvraag.
Zegt de oud-student: Hij was net de dag ervoor gestopt met Second City, en hij was net een paar weken geleden gestopt met cocaïne en hij verandert nu zijn leven, en daar zou hij graag over praten.
Terwijl de tape aan het rollen is, zegt Close: Je hebt toevallig een dope en de student zegt nee en Close zegt F---. Ach ja, piep dat uit, en daar gaan we, met Close onthullend dat hij naar een heksencoven ging om coke te stoppen en, zoals altijd bij Del Close, zou het verhaal waar kunnen zijn of volkomen onwaar of hoogstwaarschijnlijk ergens tussenin .
Oh, en tussen haakjes: die student was ene Bob Odenkirk, die samen met Tina Fey en Tim Meadows en Jane Lynch en George Wendt en vele, vele anderen de lof bezingen van de mercurial gek die generaties komieken en acteurs heeft beïnvloed met zijn revolutionaire kijk op improvisatietheater. Regisseur Heather Ross implementeert een verscheidenheid aan gedurfde en creatieve tools om het verbazingwekkende verhaal van Close te vertellen, waaronder het gebruik van graphics in stripboekstijl en het opvoeren van enkele scènes met acteurs, waarbij James Urbaniak fantastisch werk levert door Close en getalenteerde komische artiesten zoals zoals Patton Oswalt, Matt Walsh en Lauren Lapkus die scherpe ondersteunende bochten droegen. Het resultaat is een uitgebreide doc-biopic die werkt als een introductie tot Del Close voor degenen die de naam misschien niet kennen - maar de komische nerds die Close vereren, zullen zeker enthousiast zijn over deze diepe duik in het leven en de tijden van de man.
Zoals wijlen Robin Williams het zegt in een oude clip, The cult of Del, zou het de kerk van Del moeten zijn.
Met de geweldige karakteractrice Michaela Watkins die vertelling geeft, neemt For Madmen Only ons mee door Close's moeilijke jeugd in Kansas, waarbij Close het verhaal vertelt van hoe toen hij nog maar een jongen was, zijn vader hem vertelde hem een glas water te geven en vader neersloeg het hele glas - maar het was geen water, het was accuzuur. Zoals met zoveel van Close's verhalen (hij beweerde L. Ron Hubbard te hebben verteld een religie te vormen), was dat niet precies hoe zijn vader zelfmoord pleegde, maar zijn hele volwassen leven gaf Close zich over aan overdrijving en elk drankje en medicijn denkbaar.
We volgen Close's carrière, hij werkt samen met Mike Nichols en Elaine May en de Compass Players-improvisatiegroep in St. Louis in de jaren 1950, verhuist naar Chicago in 1960, brengt tijd door met het in San Francisco gevestigde improvisatieteam de Committee later in de jaren zestig - en vestigt zich vervolgens min of meer permanent in Chicago in 1972, waar hij jaren bij Second City werkte voordat hij samenwerkte met de grote Charna Halpern bij ImprovOlympic, later iO. (Halpern is een prachtig interviewonderwerp in het document, dat gezond verstand, humor en perspectief aan het verhaal toevoegt.)
For Madmen Only beschrijft Close's instorting en zijn verblijf op de psychiatrische afdeling van Cook County Hospital - niet de eerste keer dat Close tijdelijk gek werd, zoals hij het uitdrukt. En ondanks al het doorbraaksucces van Close als improvisatiepionier en de ongelooflijke lijst van grootheden die hij begeleidde, klaagde hij: ik ben degene die achterblijft terwijl de anderen films en televisie gaan maken. Zoals met zoveel komische genieën, was Close een donkere en diep verontruste ziel - maar zo'n 20 jaar na zijn dood laten zijn acolieten ons nog steeds lachen.
Schrijf je in voor deNieuwsbrief voor entertainment
Bedankt voor het aanmelden!
Check je inbox voor een welkomstmail.
E-mail (verplicht) Door je aan te melden, ga je akkoord met onze Privacyverklaring en Europese gebruikers gaan akkoord met het gegevensoverdrachtbeleid. AbonnerenХуваах: