Cavalia’s ruiterspektakel ‘Odysseo’ een schitterende rit
Eet je hart uit, George Balanchine.
CAVALIA’S ‘ODYSSEO’
Sterk aanbevolen
Wanneer: t/m 21 mei
Waar: Onder de White Big Top op Soldier Field's South Lot, 1410 Museum Campus Dr.
Kaartjes: $ 34,50 - $ 144,50
Informatie: www.cavalia.net
Looptijd: 2 uur en 30 minuten, met één pauze
Hoewel die legendarische choreograaf misschien zijn hele leven met tweebenige volbloeden heeft gewerkt, heeft het creatieve team achter de in Montreal gevestigde Cavalia's wild poëtische, groots mooie nieuwe show, Odysseo - nu galopperend onder de Big White Top naast Soldier Field - een geweldige corps de ballet vol vierbenige dansers. En deze onmogelijk sierlijke wezens zijn subliem versmolten tot een vloeiend, ontzagwekkend spektakel dat de vele vormen van beweging - dierlijk en menselijk en mechanisch - tot de essentie maakt. Een vloot van 65 prachtige paarden voegt zich bij een uitgebreide cast van hippische meesters en minnaressen, spectaculaire luchtfotografen, uitzonderlijke muzikanten en een groep acrobaten uit West-Guinea die gemakkelijk de concurrentie om de gouden medaille in gymnastiekvloeroefeningen op de Olympische Spelen konden wegvagen.
De fantasie van beweging en derring-do die Odysseo is, werpt een betoverende betovering - een mix van nagelbijtende opwinding en kalmte, verfijnd door een enorm creatief team onder leiding van regisseurs Normand Latourelle en Wayne Fowkes, choreografen Darren Charles en Alain Gauthier, componist Michel Cusson en een hele reeks ontwerpers die de aarde laten bewegen en de wind voelbaar maken.
VERWANT
Paardensport, theatrale 'Odysseo' onder 's werelds grootste tours
Voor alle beweging hier (en Odysseo doet ontleent zijn titel aan een epische reis), en ondanks al zijn naadloze vermenging van ongelijksoortige mondiale landschappen en talenten, is het een moment van rust dat misschien wel het meest voortreffelijke beeld is in deze show van $ 30 miljoen. Het komt onmiddellijk na de pauze als de lichten opkomen op een glooiend landschap waar tientallen paarden op hun zij liggen te slapen, terwijl de lichamen van hun ruiters vredig rond hun massieve flanken zijn gewikkeld. Het gevoel van vertrouwen en genegenheid in de scène is verbluffend om te zien en weergegeven met een prachtig schilderachtig oog.
Voor pure subtiliteit van beweging en de geheel verbazingwekkende vorm van communicatie die tot stand kan worden gebracht tussen paard en trainer (soms met een proces van zes jaar), is er Elise Verdoncq's beheersing van negen onmogelijk mooie witte Arabische paarden. Met de zachtste signalen (noem haar maar de paardenfluisteraar), laat ze ze cirkelen, verweven en vormen ze talloze groepen in een scène met de titel Vrijheid die gemakkelijk zou kunnen worden vergeleken met momenten uit het klassieke ballet Het Zwanenmeer.
En praat over poëzie in beweging: op een bepaald moment in de show wordt een enorme carrousel in de ring neergelaten, met acrobaten die verbazingwekkende luchtpas de deux uitvoeren op de palen die aan de gebeeldhouwde paarden zijn bevestigd, terwijl de herinnering aan echte paarden die rond het podium cirkelen, blijft hangen . Even adembenemend mooi is een complex stuk met zijde, aangedreven door witte paarden, en een sensueel duet op een hoepel in de lucht dat een opmerkelijke combinatie is van gratie en kracht.
Natuurlijk is het hier niet allemaal pure lyriek. Voor pure baldadigheid zijn er de Kozakkenrijden-scènes waarin gewaagde bedriegers over, onder en rond hun paarden cirkelen terwijl ze op topsnelheid over het podium galopperen. Er zijn ook The Fairies, zes vrouwelijke ruiters, hun lange witte zijden rokken vliegen achter hen aan terwijl ze galopperen - rechtop in het zadel - met hun benen schrijlings twee paarden. (Overal doen de kostuums van Georges Levesque en Michele Hamel wonderen.) En er is een grote verscheidenheid aan formaties waarin de paarden zich over vele en gevarieerde topografische omgevingen bewegen - van vlaktes, tot woestijn, tot canyon, tot meerbedding.
Een enorme charme en komische speelsheid toevoegen aan Odysseo zijn de negen Guinese acrobaten en muzikanten. De snelle, bijna gyroscopische backflips van een paar van deze artiesten zijn alleen al de toegangsprijs waard. En hun drummen en zingen bezielt elke scène waarin ze verschijnen, vooral wanneer ze het publiek betrekken bij een beetje oproep en reactie op een nummer dat zich vertaalt in No more war on Earth!
Andere acrobaten (genaamd stilters) zijn uitgerust met verende lopende bladen waarmee ze kunnen concurreren met de paarden in een paalspringroutine. Voor de traditionalisten in het publiek is er ook een mooie opeenvolging van statige dressuur waarin de paarden net zo goed in spitzen kunnen staan.
De betoverende muziek van Michael Cusson wordt uitgevoerd door zangeres Valentina Spreca, die in en uit de actie op het podium weeft, met geweldige muzikanten in cabines aan weerszijden van het tenttheater.
De magie van Odysseo's scenische ontwerp (het werk van Guillaume Lord en het multimediabedrijf Geodezik) is een recensie waard, waarbij het ene verbluffende landschap na het andere in beeld komt dankzij een ultramodern videoscherm (de decor voor talloze visuele trucs) en de creatie van een drie verdiepingen hoge berg waarover de paarden verschijnen in een moment van grote dramatische impact.
De synchronie van elk element van deze show is zo nauwkeurig getimed en besefte dat je echt een speciaal klein deel van je hart moet bewaren voor dat ene paard dat een eigen wil leek te hebben en even probeerde zijn eigen weg te gaan. Aan de andere kant zou je je heel goed kunnen afvragen of zijn kleine rebellie misschien ook gechoreografeerd was. Magie.
Хуваах: