Carmelita Pope, actrice, Brando-vriend, was in veel tv-commercials dood op 94-jarige leeftijd
Toen de acteercarrière van Carmelita Pope van de grond kwam, moest ze gezeur afweren over de dwaasheid van het nastreven van een leven in het theater.
Het is zo'n verschrikkelijk leven, een oude vriend uit Chicago die ze Bud noemde, zou hoesten. Wat wil je doen met acteren?
Maar toch ging ze door met haar passie. En nadat regisseur Elia Kazan haar zag in een film waarin ze de Chicago-heilige Mother Cabrini portretteerde, vertelde ze in 1997 aan The Palm Beach Post dat hij haar had beloofd dat ik iets voor je heb.
Iets bleek een nieuw toneelstuk van Tennessee Williams te zijn dat een Pulitzer Prize zou verdienen en zichzelf in de geschiedenis van Broadway zou schroeien: A Streetcar Named Desire. Ze was de understudy van Kim Hunter en haar uiteindelijke vervanging als Stella Kowalski in Kazans productie van Streetcar.
Ze mocht even in Streetcar spelen tegenover haar oude vriend Bud, die haar had gekust dat ze acteur was. De wereld kende Bud als Marlon Brando.
Nadat ze was getrouwd met Chicago Tribune-verslaggever H. Charles Ballenger, verhuisde ze terug naar het Midwesten, waar ze hun gezin grootbrachten.
En in de jaren vijftig bouwde ze een nieuwe televisiecarrière op in Chicago, toen de stad een centrum was voor het nieuwe, levende medium. Mevrouw Pope verscheen in maar liefst 15 uitzendingen per week. Bekend als een van de Eerste Dames van de televisie in Chicago, waren de shows waar ze deel van uitmaakte WGN's Down You Go, waarvoor ze een quizpanellid was.
Ze verscheen ook op de NBC-netwerkshow Today on the Farm met countrymuziekster Eddy Arnold.
In de jaren zestig en zeventig vond ze zichzelf opnieuw uit als een reclamewoordvoerster en promootte ze nieuwe huizen, Oldsmobiles, Magikist-tapijtreinigers, Bell Savings en Wanzer Milk, bekend om zijn slogan, Wanzer on milk is like sterling on silver.
En met de pittige introlijn, Hi, I'm Carmelita Pope, gooide ze PAM-kookspray op tv door eieren van koekenpannen te schuiven. Als je een pan oppakt, zou ze zeggen: spuit hem in met PAM!
Ze schatte op een gegeven moment dat ze in 2000 commercials verscheen.
De PAM-advertenties werden zo alomvertegenwoordigd dat kranten in het hele land artikelen begonnen te publiceren om de vraag te beantwoorden: Wie is Carmelita Pope?
Ze was een levenslange dierenliefhebber en transformeerde zichzelf opnieuw en werd directeur van het Hollywood-kantoor van de American Humane Association. Ze gebruikte die positie om regisseur Michael Cimino te bekritiseren over de omgang met paarden en vechtende hanen in de film Heaven's Gate uit 1980 en producer Dino De Laurentiis over de behandeling van paarden en een kameel in Conan the Barbarian uit 1982.
Werken aan het verbeteren van de omstandigheden voor dieren op filmlocaties werd een zeer bevredigende baan, zei haar zoon Bruce Ballenger.
Volgens haar zoon stierf mevrouw Pope op 3 april aan hartfalen in haar huis in Boise, Idaho, waar ze de afgelopen jaren woonde. Ze was 94.
De jonge Carmelita groeide op in een appartement in West Garfield Park en ging naar Providence High School. Ze was familie van de familie die de beroemde kookschool Antoinette Pope in Chicago leidde. Haar Italiaanse immigrantenvader, de vaudeville-artiest geboren Nicholas Papa, kwam uit Senerchia in de regio Campania. Haar Italiaans-Amerikaanse moeder Marie was een toneelmoeder die dol was op de talenten van Carmelita en haar zus Clarissa Pope Mancuso, die ook een acteercarrière begon, zei Bruce Ballenger.
Haar vader werd later advocaat. Maar de zoon van mevrouw Pope zei dat de carrière van haar vader werd beperkt door de banden met het gepeupel van zijn broer Frank Pope, die hielp de gokbelangen van Al Capone te leiden en banden had met andere beruchte gangsters, waaronder Jack Guzik en Dean O'Banion, volgens nieuwsverslagen van de tijdperk.
Carmelita raakte bevriend met een andere jonge actrice, Brando's zus Jocelyn. In 1940 verschenen ze samen in een zomerspeelhuis aan het meer van Zürich. Marlon Brando, die opgroeide in Evanston en Libertyville, hing graag rond met de pausen, die een landhuis hadden in de buurt van Wheeling. Hij zou liften naar hun flat in Chicago en daar drie of vier dagen blijven, genietend van hun pasta en gastvrijheid.
De veranda van hun appartement werd 'Bud's kamer' genoemd, zei Bruce Ballenger. Hij at vaak bij haar ouders, sliep daar. Haar vader stapte dan min of meer over hem heen en zei 'Hoi, Bud.'
Na haar studies aan de Goodman School of Drama en Marycrest College in Iowa, kwam de eerste doorbraak van de jonge actrice rond 1944, toen ze Daisy Belle speelde in een reizende productie van Maid in the Ozarks, een populaire farce uit de Appalachië.
In 1945 verscheen ze in de USO-show Kiss and Tell van Broadway-producer George Abbott. Het toerde door Europa kort nadat de Duitsers zich terugtrokken. In haar hotel in Milaan opende ze haar kast en vond een verrassing.
Het uniform van deze nazi-officier lag daar met een geladen Luger, zei haar zoon.
Omdat het verhaal met hem te maken had, zei een hotelmeid dat de officier zijn kamersleutel niet had teruggegeven. Mevrouw Pope stapelde meubels voor de deur op tot ze zich veilig genoeg voelde om te gaan slapen.
Terug op Amerikaanse bodem, verschijnend onder de tijdelijke artiestennaam Carla Dare, speelde ze in de film burger heilige over Frances Xavier Cabrini, Moeder Cabrini.
In Streetcar werd de geharde Kim Hunter zelden ziek, maar volgens Ballenger mocht ze mevrouw Pope. Dus meldde ze zich op een avond ziek om haar understudy haar kans te geven.
Kim zei: 'Carmelita, ik word donderdagavond ziek en jij gaat Stella spelen', vertelde mevrouw Pope aan The Palm Beach Post.
Daardoor kon ze, al was het maar even, in het stuk overlappen met haar oude vriend Bud, zei haar zoon.
Ze kreeg een staande ovatie van de cast en het publiek, zei haar zoon. En Tennessee Williams stormde na die show haar kleedkamer binnen, sloeg zijn armen om haar heen - zei nooit een woord - en liep naar buiten. Ze zei dat dat een van de historische momenten van haar leven was.
Praten over Brando's vroege, ruwe audities in New York herinnerde mevr. Pope zich eens in een interview hoe hij op een gegeven moment geen materiaal had voorbereid. Hij keek gewoon naar iedereen en zei: 'Hickory, dickory, dock' en liep het podium af. En hij kreeg de baan.
Van een andere understudy-baan gebruikte ze haar salaris van $ 50 om haar geliefde cocker-spaniël Honey Girl te kopen, volgens de Tucson Daily Citizen.
Ze liep met Honey Girl in Chicago in de buurt van de oude Boul Mich-bar aan Michigan Avenue toen ze haar eerste echtgenoot ontmoette. Kort nadat zij en Ballenger in 1949 waren getrouwd, vlogen ze naar New York: ze moest op tijd terug zijn voor de 20.00 uur. gordijn van tram.
Ze vestigden zich in het Midwesten en voedden hun zonen op aan Glencoe Avenue in Highland Park. Ze scheidden in de vroege jaren 1970, en ze verhuisde naar Hollywood.
Haar zoon zei dat, op een gegeven moment, jaren geleden, voordat chloorfluorkoolwaterstoffen die ooit vaak werden gebruikt in spuitbussen vanwege het milieu werden uitgefaseerd, hij haar goedkeuring van PAM in twijfel trok en vroeg naar de mogelijke effecten van de spray op de ozonlaag.
Ze knikte en glimlachte, zei hij, en zei: 'Bruce, de reden dat je op de universiteit zit, is vanwege PAM.'
Mevrouw Pope verscheen ook in de soapseries General Hospital en Days of Our Lives, in de tv-serie The Amazing Spiderman uit 1977 en in talkshows in Los Angeles.
Ze trouwde opnieuw, met Bill Wood, en ze verhuisden naar Florida, waar ze ging golfen.
Na haar verhuizing naar Idaho deed ze vrijwilligerswerk bij het Warhawk Air Museum en haalde ze veteranen over om hun ervaringen uit de Tweede Wereldoorlog te delen voor het Veterans History Project van de Library of Congress.
Ze laat ook nog een zoon, Howard Buzz Ballenger, en vier kleinkinderen achter. Diensten werden gehouden maandag in Boise.
Toen ze haar zoons opvoedde en op radio en tv optrad, vertelden sommige buren in Highland Park haar dat ze te mager was, zei haar zoon.
Maar in haar latere dagen vertelde ze haar familie: hier ben ik op 89, en ik denk dat werk best goed voor me was.
Хуваах: