De film onthult een innerlijke onrust die de singer-songwriter tijdens zijn volwassenheid heeft geschaduwd.
NEW YORK – Ga naar het westen, Bruce Springsteen.
Een reis naar het Westen omlijst de levendige Western Stars, de nieuwe concertfilm die is mede geregisseerd en met in de hoofdrol Springsteen en vrijdag in de theaters. (Fathom Events zal woensdag een preview van de film zien in geselecteerde theaters.)
Zie de film als een metgezel, of onderdeel van een trilogie, met zijn Born to Run-memoires en Springsteen op Broadway. Alle drie de werken kijken naar binnen, naar de alchemie van hoe een kind uit Freehold, New Jersey, een rocksuperster, bestsellerauteur en nu een ster van een film werd.
En Springsteen vindt dat ze tot zijn beste werken behoren.
Ik denk dat het waarschijnlijk dat 70 worden er iets mee te maken had en dat je gewoon op een bepaald punt in je leven en je werkleven was waar je je voorbereid voelde om de reis die je al een tijdje hebt samen te vatten. Het gebeurde allemaal als een ongeluk, zegt Springsteen van de trilogie. Het was duidelijk dat de timing goed was en het was het soort werk dat ik graag wilde doen. Maar op al die drie dingen ben ik heel trots op al die drie dingen. Ik denk dat dit drie van de beste dingen zijn die ik ooit heb gedaan.
Western Stars laat Springsteen zien optreden met een band en orkest die nummers spelen van zijn laatste album, Western Stars, met gefilmde gesproken intermezzo's door Springsteen.
De baas kent het terrein. Zijn familie verliet New Jersey voor Californië toen hij begin twintig was.
Mijn vader [Douglas Springsteen] wist absoluut niets over Californië of het Westen, behalve dat hij daarheen wilde om zijn nieuwe leven te beginnen. En hij nam mijn moeder en mijn zus mee en daar gingen ze heen, en dat deden ze, zegt Springsteen. Ze gaven $3.000 uit, dat was al het geld dat ze hadden. Ze brachten twee nachten in de auto door en een nacht in een motel onderweg. Ze hebben alles vanaf nul opgebouwd toen ze daar aankwamen.
Springsteen , die aan de Jersey Shore woonde? , snelde ook zijn weg naar buiten.
De eerste keer dat ik ze bezocht, waren ze in een piepklein appartementje in San Mateo en ik was 20 of 21, zegt Springsteen. Het idee dat nog steeds geldt voor een groot deel van het land wanneer mensen eraan denken iets nieuws te creëren of iets nieuws te worden - dat een plek verleidt om je leven opnieuw op te starten, op je stappen terug te keren, je zonden uit te wissen - blijft westwaarts gericht.
Springsteen was zelf op zoek naar een doorstart. Vriend Carl Tinker West verdreef hem.
Ik ging zonder plannen om terug te komen, zegt Springsteen, op een recente ochtend in de kelderlounge van een hotel in New York City. Ik dacht dat ik ergens buiten San Francisco een nieuwe carrière zou beginnen en ik dacht dat ik dat misschien met enige moeite zou kunnen doen, maar ik dacht dat ik het zou kunnen. Maar aan het eind van de dag kon ik het niet.
Californië is het land van dromen en ook van gebroken beloften. Zo is het ook in Western Stars, waar het album levendig bruist van schilderachtige woestijnen, stoffige snelwegen en de laatste kansjes van reizigers, cowboys, afvalligen en eenzame figuren aan de rand van de showbusiness.
De uitstraling van het album komt prachtig tot leven in de film.
Dat waren gewoon personages waar ik in geïnteresseerd was en ik had het gevoel dat ik er op een bepaald moment over zou kunnen schrijven, zegt Springsteen. Ik ben al geruime tijd betrokken bij het schrijven van deze westerse verhalen. Als je teruggaat naar 'Tom Joad' [1995's 'The Ghost of Tom Joad'], heb je alle grensnummers die ik destijds schreef.
Als je naar 'Devils and Dust', 'Silver Palomino', 'Black Cowboys' en 'Matamoros Banks' gaat, dus ik schrijf al een tijdje in de geografie en dankzij deze specifieke plaat kon ik een beetje putten uit wat zijn voor mij westerse muzikale invloeden samen met westerse verhalen, zegt hij. Dus ik zei: 'Wat is het moderne Westen?' Het is Hollywood, het is Los Angeles.
Ik ging daar op zoek naar een paar interessante personages om over te schrijven.
Bij nadere beschouwing blijkt echter dat de film een van Springsteens meest persoonlijke werken is, en onthult een innerlijke onrust die hem tijdens zijn volwassenheid heeft geschaduwd.
Lange tijd, als ik van je hield of als ik een diepe gehechtheid aan je voelde, zou ik je pijn doen als ik kon, zegt Springsteen in een vignet dat Tucson Train in Western Stars opzet.
In de film bedankt Springsteen zijn vrouw, Patti Scialfa, en zijn geliefden en vrienden om hem door de duisternis te trekken. Hij heeft periodes van depressie gehad en is al meer dan 30 jaar in therapie.
Het is iets waar ik er net over begon te praten, omdat het zo'n groot deel van mijn leven was en op een gegeven moment iets dat je al 30 jaar doet en het zo'n diepe invloed op je heeft gehad, zegt Springsteen. Het is iets dat op een gegeven moment naar voren komt in een gesprek.
De worsteling van zijn vader met een psychische aandoening wordt afgebeeld in Born to Run en Springsteen op Broadway.
Iedereen moet zijn eigen weg vinden, maar als ik bijvoorbeeld in een huis was opgegroeid waar (behandeling) een deel van onze middelen was geweest, zou het een heel ander leven zijn geweest, zegt Springsteen.
Maar wie weet? Je weet aan het eind van de dag niet waar de brandstof voor het vuur vandaan komt. Ik heb er geen spijt van, maar het zou een stuk makkelijker zijn geweest voor mijn ouders en voor mijn vader als hij een beroep had gedaan op wat hulp.
Springsteen die over zijn benarde situatie spreekt, kan anderen helpen hulp te zoeken, zegt Frank Ghinassi, president en CEO van de gedragsgezondheidszorg van de Rutgers Health University.
Als iemand met zo'n positie in het licht van problemen zegt dat ze zorg hebben gezocht, denk ik dat dat anderen hoop kan geven om die zorg ook te zoeken, zegt Ghinassi.
De film is deels een liefdesbrief aan Scialfa. Springsteen vertelt teder over romantische uitjes naar een bankje in het park voor de Empire Diner in New York City in het begin van hun relatie.
Het echtpaar heeft drie kinderen: Evan, 28; Jessica, 27; en Sam, 25.
Patti was een enorm, enorm deel van het in mijn leven brengen van dat alles waar ik me tegen had verzet en dat ik eerder niet kon doen, zegt Springsteen. Weet je, ze is een erg sterke en ondersteunende en krachtige vrouw, erg liefdevol. Ik kwam op een plek waar ik was, ik groef mezelf een beetje in een zwart gat. Het kostte me nogal wat tijd om mezelf eruit te graven en het kostte veel hulp van veel verschillende plaatsen. Dus ik ben er erg dankbaar voor en een deel van wat de film is, is een bedankje aan mijn lieve vrouw.
En er is een knipoog of twee naar John Wayne in de film. Hé, het is tenslotte een western.
Als je als kind in de jaren '50 opgroeide, was hij natuurlijk gewoon een enorme westerse ster, hij was de Westerse ster en de beschaafde westerse man door de jaren '50 en '60, zegt Springsteen.
De films die hij maakte zijn eeuwig. Ze zijn gewoon mooi en voor altijd, en zijn uitvoeringen daarin zijn wat mij betreft wonderbaarlijk. Ik ben altijd een grote fan geweest, weet je. Ik heb er altijd een zoetheid en tederheid in gevonden, vooral in 'She Wore a Yellow Ribbon'.
De muziekuitvoeringen in Western Stars werden in mei gedurende twee dagen gefilmd in een schuur op het terrein van Springsteen in Colts Neck, New Jersey.
[Ik dacht] misschien ga ik gewoon een film maken waarin ik ergens een uitvoering van de muziek doe met een groot orkest - in een theater of ergens in de buurt van huis, zegt Springsteen. We hebben het uiteindelijk in de schuur gedaan en toen het klaar was, zeiden we oké, we doen het normale soort interviews: 'Hoe was het om op de sessies te spelen?' 'Wat ben ik een aardige vent,'' Wat was het geweldig om met mij samen te werken', alle gebruikelijke dingen [lacht].
Maar voordat dat echt gebeurde, begon ik naar enkele uitvoeringen te kijken, en het is allemaal nieuwe muziek. Hoe ga ik mensen betrekken bij wat ik doe? Nou, ik denk dat ik een soort expositie nodig heb die voor elk nummer plaatsvindt. Dus ik zat op een avond thuis en bracht ongeveer twee uur door en schreef het hele script voor alle gesproken delen voor de rest van de film.
Springsteen verdiende zijn titel als coregisseur, zegt mederegisseur Thom Zimny van Western Stars.
Bruce was daar met mij in de uitsnijderij, hij was daar om dingen op de set met mij te bespreken. Hij bracht referenties mee. We werkten hier voor 100 procent samen aan, en hij was erbij toen ik kleurcorrigeerde en aan het mixen was, zegt Zimny, een oude Springsteen-medewerker die onlangs een Emmy won voor zijn regie van de Netflix-versie van Springsteen op Broadway. Bruce was diep in de grot van de montagekamer aan het werk. Ik heb het eigenlijk in een studio naast hem gesneden, in een montageruimte in zijn keuken die direct naast zijn studio was.
Het lag daar allemaal te wachten om naar buiten te komen. Het stond in het dossier, het was alleen niet uitgesproken, zegt Springsteen. Toen begonnen we ze alleen als voice-overs te gebruiken, en toen hadden we afbeeldingen nodig om de voice-overs te begeleiden. Dus Thom had enkele gevonden afbeeldingen. We hebben een klein stukje geschoten in Joshua Tree National Park met Danny Clinch. Die passen echt goed.
Toen gingen we naar buiten en brachten een paar dagen door met het maken van onze eigen beelden en kwamen terug. Toen scoorde ik dat allemaal en plotseling hadden we iets dat in een echte film veranderde, in een echte film veranderde.
Een echte film die Springsteen als een van zijn helderste sterren beschouwt. Westers of niet.
Lees meer bij usatoday.com .
Check je inbox voor een welkomstmail.
E-mail (verplicht) Door je aan te melden, ga je akkoord met onze Privacyverklaring en Europese gebruikers gaan akkoord met het gegevensoverdrachtbeleid. AbonnerenХуваах: