De vrouw raakt haar man nooit meer aan en zegt niet meer 'ik hou van je'.
LIEVE ABBY: Mijn vrouw en ik trouwden toen we begin veertig waren. Ik heb alles aan haar gegeven, maar ik heb me altijd ondergewaardeerd gevoeld.
Ik wilde altijd vader worden, maar zij wilde geen kinderen. Nadat we een paar jaar samen waren, veranderde ze van gedachten, dus we besloten om voor een kind te proberen en waren verrast om te ontdekken na slechts een week proberen dat we zwanger waren. Een paar maanden geleden werden we gezegend met onze mooie, gezonde dochter.
Mijn vrouw had moeite met borstvoeding, dus besloot ze te stoppen en alleen flesvoeding te geven. Ik heb haar beslissing gesteund, maar ze voelt zich er nog steeds verdrietig en schuldig over. Ik heb er alles aan gedaan om haar aan te moedigen en te troosten, maar ze wuift me gewoon weg.
Ik hou van mijn vrouw met alles wat ik ben, maar ik voel me niet geliefd. Sinds we begonnen te daten, heeft ze me altijd Babe genoemd. Nu noemt ze me bij mijn voornaam. Ik zeg haar elke dag dat ik van haar hou, maar ze heeft het niet meer terug gezegd sinds de baby werd geboren. Ze zegt ook niet welterusten als ze naar bed gaat.
We hebben al bijna twee maanden niet gezoend. Ik ontvang geen genegenheid van haar; ze raakt me niet eens aan. Het kan me niet schelen dat ik geen seks heb, maar ze zal niet eens mijn arm aanraken of mijn hand proberen vast te houden. Ik voel me alleen en eenzaam in mijn eigen huis. Wat kan ik doen om dingen te veranderen? — HARTSTIKKE ECHTGENOOT
BESTE ECHTGENOOT: Vertel je vrouw wat je hebt geschreven. Ze voelt zich misschien overweldigd en uitgeput door de zorg voor een gloednieuwe baby, of lijdt aan een veelvoorkomende aandoening die postpartumdepressie wordt genoemd. (Het wordt soms niet voor niets de babyblues genoemd.) Dring er bij haar op aan te bespreken hoe ze zich voelt met haar verloskundige/gynaecoloog, want met medische hulp is de aandoening te behandelen. Wacht alsjeblieft niet, want hoe eerder dit wordt afgehandeld, hoe beter het voor jullie alle drie zal zijn.
LIEVE ABBY: Ik heb onlangs voor een vriend en haar familie gehuisvest terwijl ze op vakantie waren omdat ze iemand nodig hadden om hun planten water te geven en hun hond uit te schakelen. Schoonmaken is een favoriet tijdverdrijf van mij, dus terwijl ik daar was, heb ik wat opgeruimd. Ik ging geen van hun slaapkamers binnen en deed alleen kleine taken zoals stofzuigen en dweilen van de gemeenschappelijke ruimtes. Ik dacht echt dat ik attent was door boven en buiten te gaan.
Toen ze terugkwamen, leken ze geschokt en zelfs een beetje beledigd, en maakten grappen over hoe ik moet denken dat ze rommelig zijn. Destijds leek het goed, maar ik begrijp nu dat het misschien verkeerd is geïnterpreteerd.
Heb ik een grens overschreden en moet ik dit in de toekomst vermijden? Hoe moet ik mijn excuses aanbieden? Ik vind het verschrikkelijk dat ik ze heb beledigd. — SCHOONMAKEN IS MIJN DING
BESTE CMT: Stop met jezelf in elkaar te slaan en VRAAG je vriendin of ze beledigd was dat je dweilde en afstofte terwijl je aan het huishouden was. Als het antwoord ja is, bied dan je excuses aan. En als je dat doet, leg dan uit dat je een beetje een netnik bent en dacht dat ze graag naar huis zouden komen en minder klusjes hoefden te doen. Als ze echt beledigd is, zal je niet meer gevraagd worden om op huis te passen, maar ik heb een sterk vermoeden dat je dat wel zult zijn.
Dear Abby is geschreven door Abigail Van Buren, ook bekend als Jeanne Phillips, en is opgericht door haar moeder, Pauline Phillips. Neem contact op met Dear Abby via www.DearAbby.com of P.O. Box 69440, Los Angeles, CA 90069.
Om Brieven voor alle gelegenheden te bestellen, stuurt u uw naam en postadres, plus een cheque of postwissel voor $ 8 (Amerikaanse fondsen), naar: Dear Abby — Letter Booklet, P.O. Box 447, Mount Morris, IL 61054-0447. Verzend- en administratiekosten zijn bij de prijs inbegrepen.
Хуваах: